W jakiej temperaturze należy wprowadzić paproć bostońską do środka?

W jakiej temperaturze należy wprowadzić paproć bostońską do środka?

Jeśli chcesz, aby Twoja paproć bostońska przetrwała, musisz przenieść ją do domu, gdy temperatura spadnie do około 50°F /10°C. Osoby mieszkające w rejonach subtropikalnych, gdzie nie występują mrozy i ujemne temperatury, mogą nauczyć się zimować paproć bostońską na zewnątrz. Paprocie bostońskie można zimować na zewnątrz w strefach klimatycznych USDA od 8b do 11.

Wymagania paproci bostońskich różnią się w zależności od wielkości, sposobu pielęgnacji i miejsca uprawy. Istniejące paprocie bostońskie należy przenieść do pomieszczeń przed nadejściem silnych mrozów, jednak dorosłe rośliny mogą pozostać na zewnątrz podczas lekkich lub umiarkowanych mrozów.

Jak wygląda zgnilizna korzeni u paproci bostońskiej?

Jeśli liście paproci bostońskiej zszarzały, a podlewanie było prawidłowe, kolejną chorobą, której należy szukać, jest zgnilizna korzeni wywołana przez Pythium. Liście mogą zwiędnąć lub stać się zahamowane. W celu potwierdzenia zgnilizny korzeni należy zbadać korzenie chorych paproci bostońskich. Kupno roślin wolnych od chorób i ziemi doniczkowej wolnej od patogenów to najlepszy sposób na uchronienie paproci bostońskiej przed gniciem korzeni. W lokalnym sklepie ogrodniczym można także znaleźć środki chemiczne, które można stosować do zwalczania tej choroby u paproci bostońskich.

Paproć bostońska (Nephrolepis exaltata “Bostoniensis”) to rodzaj paproci mieczowej, która jest popularna ze względu na prostotę pielęgnacji i długie, wdzięcznie wyginające się w łuk liście. Ze względu na swoją wytrzymałość paprocie bostońskie są powszechnie uprawiane w pomieszczeniach jako rośliny domowe, co sprawia, że są podatne na częste inwazje szkodników. Szkodniki te są najczęstszymi sprawcami uszkodzeń paproci. Szkodniki, które najczęściej zjadają tę roślinę, to: mączliki i tarczniki, ślimaki, skrzaty i gąsienice. Paproć bostońska jest popularną rośliną ozdobną, która w zimnych klimatach jest powszechnie uprawiana jako roślina domowa. Nephrolepis exaltata to tropikalna paproć mieczowa (rodzina Lomariopsidaceae) pochodząca z wilgotnych lasów północnej Ameryki Południowej, Meksyku, Florydy i Indii Zachodnich, gdzie może osiągnąć wysokość do 7 stóp.

Bostońska paproć, N. exaltata ‘Bostoniensis’, jest naturalną odmianą gatunku zidentyfikowanego w ogromnym transporcie paproci przywiezionych z Filadelfii do Bostonu w 1894 roku.

Ta wiecznie zielona paproć jest odporna w strefach 9-11 i może być uprawiana na zewnątrz w umiarkowanych warunkach klimatycznych, ale dobrze przystosowuje się także do uprawy w pojemnikach w pomieszczeniach lub sezonowo na zewnątrz w innych regionach świata.

Paprocie bostońskie nie są trujące dla kotów. Według ASPCA są one nietoksyczne zarówno dla kotów, jak i psów. Oznacza to, że jest to nietoksyczna, nieszkodliwa roślina, którą możesz mieć w swoim domu i wokół niego.

Wiele pięknych roślin, takich jak niektóre gatunki paproci, jest niezwykle toksycznych dla zwierząt domowych i może powodować poważne choroby, a nawet śmierć. Paprocie bostońskie nie są jedną z nich.

Paprocie bostońskie są wyjątkowo odpornymi roślinami. Mogą sprawiać wrażenie, że są na skraju śmierci, ale przy odrobinie troski szybko odradzają się. Paproć ta należy do rodzaju Nephrolepis i stała się znana po odkryciu jej w 1894 roku wśród grupy paproci mieczowych.

Paprocie bostońskie są powszechnie znane jako rośliny domowe. Są to atrakcyjne rośliny o długich, łukowato wygiętych liściach, które można umieścić w słonecznym oknie, aby rozjaśnić każde wnętrze. Zielone, błyszczące liście są piękne przez cały rok, a także bardzo pomocne w oczyszczaniu powietrza. Rośliny te wydzielają silny, aromatyczny zapach, który odstrasza komary i inne owady. Uważa się ją również za roślinę przynoszącą szczęście i jest używana w Feng Shui, aby przynieść pieniądze, zdrowie i powodzenie. Ma intensywnie zielony kolor, który jest uważany za bardzo kojący dla oczu i innych zmysłów. Paproć bostońska jest jedną z najłatwiejszych roślin domowych do uprawy i pielęgnacji. W pomieszczeniach zamkniętych można je uprawiać na słonecznym parapecie w średniej temperaturze pokojowej. Na zewnątrz można je uprawiać w miejscach częściowo nasłonecznionych, w ziemi doniczkowej utrzymującej wilgoć, ale należy pozwolić jej wyschnąć między kolejnymi podlewaniami.

Aby roślina dobrze się rozwijała, potrzebuje wilgotnego środowiska. Aby roślina mogła się rozwijać, potrzebuje wilgotnego środowiska. Najlepszym sposobem zapewnienia tego jest zastosowanie podstawki nawilżającej, która została wyprodukowana specjalnie z myślą o doniczkowych roślinach domowych. Aby pobudzić wzrost nowych roślin, należy przycinać dojrzałe pędy ostrymi, sterylizowanymi nożyczkami. Temperatura gleby powinna wynosić od 65 do 75 stopni Fahrenheita, aby pobudzić wzrost nowych roślin. Do sadzenia w pomieszczeniach najlepiej używać gleby porowatej, która umożliwia cyrkulację powietrza.

Przesadzanie paproci bostońskich powinno odbywać się co dwa lata. Nephrolepis exaltata, często nazywana paprocią mieczową lub bostońską, to gatunek paproci występujący w tropikalnych miejscach na całym świecie, należący do rodziny Lomariopsidaceae (zaliczanej także do rodzin Davalliaceae lub Oleandraceae, lub do własnej rodziny Nephrolepidaceae).Paproć bostońska to bujna, tradycyjna roślina ceniona za swoje koronkowe, żywo zielone liście. Ta niewymagająca w utrzymaniu roślina, posadzona we wnętrzu, emanuje elegancją i wyrafinowaniem. W dzisiejszych czasach paproć jest niemal obowiązkowym elementem wyposażenia każdego domu, ogrodu czy mieszkania. Trudno się temu dziwić, biorąc pod uwagę, że ten jaskrawozielony, zygzakowaty krzew dodaje wiele ożywienia w prozaicznym otoczeniu.

Paproć bostońska i paproć Kimberly Queen to dwie najlepsze paprocie.

Podstawowa różnica między paprocią bostońską a paprocią Kimberly Queen polega na tym, że paproć bostońska ma bardziej miękkie liście i bardziej elastyczne liście, co nadaje jej bardziej puszysty wygląd, ale jest także znacznie bardziej niechlujna.

Paproć Kimberly Queen ma bardziej zdefiniowaną sylwetkę dzięki sztywniejszym liściom; jest także mniejsza i znacznie ciemniejsza.

Nephrolepis exaltata to kultywar paproci bostońskiej. Została odkryta wśród innych paproci przybywających do szkółki w Bostonie i otrzymała nazwę “Bostoniensis. “Nephrolepis obliterata to inna nazwa paproci Kimberly Queen. Jest to gatunek paproci pochodzący z Australii, skąd rozprzestrzenił się w Stanach Zjednoczonych. Paprocie bostońskie stały się popularną rośliną dla doświadczonych ogrodników cieniolubnych. Ze względu na swoją niezawodność i imponujące piękno, z roku na rok znajduje się w arsenale narzędzi, którymi właściciele domów obsadzają drzwi wejściowe lub ganek.

Paprocie te, pochodzące z Ameryki Południowej, otrzymały swoją nazwę po tym, jak po raz pierwszy odkryto je w Ameryce Północnej, w mieście Boston.

Paprocie bostońskie, jedne z najstarszych roślin na świecie, preferują jasne, ale pośrednie słońce i temperaturę od 60°F do 75°F /15°C do 24°C, ale wytrzymują temperaturę do 50°F /10°C.

Nephrolepis exaltata, często nazywana paprocią mieczową lub bostońską, to gatunek paproci występujący w tropikalnych miejscach na całym świecie, należący do rodziny Lomariopsidaceae (zaliczany także do rodzin Davalliaceae i Oleandraceae lub do własnej rodziny Nephrolepidaceae). Ta wiecznie zielona roślina może osiągnąć wysokość 40-90 cm, a w skrajnych przypadkach nawet 1,5 metra. Paproć mieczowa bostońska, dzika paproć bostońska, paproć błękitny dzwonek bostoński, paproć drabinkowa bulwiasta lub paproć oścista to nazwy tej rośliny. Ta wieloletnia roślina zielna występuje endemicznie w tropikalnych miejscach na całym świecie i istnieje około 30 jej odmian tropikalnych.

Paproć bostońska to popularny gatunek paproci, który jest używany do dekoracji balkonów i domów. Ze względu na zdolność do szybkiego wzrostu jest także popularną rośliną domową.Cechy charakterystyczne:Paproć bostońska może przystosować się do niskiego poziomu oświetlenia, ale najlepiej radzi sobie w jasnym, przefiltrowanym świetle. Dobrze radzi sobie także w pomieszczeniach zamkniętych, jeśli w ciągu dnia otrzymuje wystarczającą ilość światła słonecznego.

Ilość światła wymagana przez paprocie bostońskie różni się w zależności od pory roku. Jesienią i zimą roślinie przyda się jasne, pośrednie światło. Najlepiej, jeśli roślina ma dostęp do co najmniej dwóch godzin pośredniego światła słonecznego dziennie, zwłaszcza rano lub późnym popołudniem.

Gdy wiosną i latem słońce świeci mocniej, warunki oświetleniowe paproci bostońskiej muszą ulec zmianie. Paproć ta wymaga półcienistego stanowiska przez całe lato, na przykład okna o północnej ekspozycji.

W temperaturze poniżej 60°F paproć bostońska nie jest w stanie wyhodować nowych liści. Przez pewien czas może sprawiać wrażenie martwej, ale obumiera w temperaturze około 50°F /10°C.

Naukowo rzecz biorąc, paproć bostońska należy do gromady lub działu świata roślin Pteridophyta. Termin “paproć” jest używany, ponieważ roślina ta została ukształtowana przez dodanie liści do dolnej części łodygi. Na świecie występuje około 100 000 gatunków paproci. Pojedyncza paproć bostońska może dorastać do czterech stóp wysokości.

W potocznym rozumieniu można nazwać paproć bostońską fajną rośliną domową lub rośliną pojemnikową, jeśli mieszkasz w mieszkaniu i nie masz wystarczającej liczby roślin w domu. Zdziwisz się, jak bardzo twoje rośliny urosną bez dodatkowego wysiłku z twojej strony.

Paproć bostońska wymaga jasnego światła i przefiltrowanego światła słonecznego, aby dobrze się rozwijać. Roślina ta może osiągnąć wysokość do 4 stóp i można ją umieścić w dowolnym pomieszczeniu w domu.

Chociaż paproć jest uważana za roślinę niewymagającą, wymaga jednak pewnych zabiegów pielęgnacyjnych. Najważniejsze kwestie, na które należy zwrócić uwagę, to poziom wilgotności powietrza i temperatura. Paproć bostońska musi być utrzymywana w stanie wilgotnym, ale w pewnym momencie wodę należy wymieniać co około dwa tygodnie.

Paproć bostońska wymaga wysokiego poziomu wilgotności, aby przetrwać, a utrzymanie go w mieszkaniu może być trudne. Najbardziej odpowiednie do tego celu są pokoje w salonie lub sypialni.

Paprocie bostońskie nie są trudne w hodowli, ponieważ są łatwe w uprawie i bardzo odporne na warunki otoczenia. Aby paproć bostońska mogła przetrwać, idealna jest temperatura pomiędzy 60°F a 75°F /15°C a 24°C. Minimalna wymagana temperatura to 50°F /10°C. W tych warunkach temperatura w domu może być zbyt niska dla paproci bostońskiej. W takich warunkach temperatura w domu może być zbyt niska dla paproci bostońskiej. W takim przypadku należy umieścić paproć w pomieszczeniu, aby mieć pewność, że będzie rosła i rozwijała się bez problemów. W takim przypadku roślina potrzebuje więcej wody lub jest wystawiona na zbyt silne bezpośrednie działanie promieni słonecznych.

Idealne temperatury są podobne do tych, jakie panują w przypadku większości innych roślin domowych.

Jeśli chcesz, aby Twoja paproć bostońska przetrwała, musisz przenieść ją do domu, gdy temperatura spadnie do około 50°F /10°C.

Osoby mieszkające w rejonach podzwrotnikowych, gdzie nie występują mrozy i ujemne temperatury, mogą dowiedzieć się, jak przezimować paproć bostońską na zewnątrz. Paprocie bostońskie można zimować na zewnątrz w strefach klimatycznych USDA od 8b do 11.Wymagania paproci bostońskich różnią się w zależności od wielkości, sposobu pielęgnacji i miejsca uprawy. Istniejące paprocie bostońskie należy przenieść do pomieszczeń przed nadejściem silnych mrozów, jednak dorosłe rośliny mogą pozostać na zewnątrz podczas lekkich lub umiarkowanych mrozów.

Jaka jest różnica między paprocią królowej Kimberly a paprocią bostońską?

W dzisiejszych czasach paproć jest niemal obowiązkowym elementem wyposażenia każdego domu, ogrodu czy mieszkania. Trudno się temu dziwić, biorąc pod uwagę, że ten jaskrawozielony, zygzakowaty krzew dodaje wiele ożywienia do skądinąd prozaicznej przestrzeni.

Paproć bostońska i paproć Kimberly Queen to dwie najlepsze paprocie.

Podstawowa różnica między paprocią bostońską a paprocią Kimberly Queen polega na tym, że paproć bostońska ma bardziej miękkie liście i bardziej elastyczne liście, co nadaje jej bardziej puszysty wygląd, ale jest także znacznie bardziej niechlujna.

Paproć Kimberly Queen ma bardziej zdefiniowaną sylwetkę dzięki sztywniejszym liściom; jest także mniejsza i znacznie ciemniejsza.

Nephrolepis exaltata to kultywar paproci bostońskiej. Została odkryta wśród innych paproci przybywających do szkółki w Bostonie i otrzymała nazwę ‘Bostoniensis.’Nephrolepis obliterata to inna nazwa paproci Kimberly Queen. Jest to gatunek paproci pochodzący z Australii, skąd rozprzestrzenił się w Stanach Zjednoczonych. Paprocie bostońskie stały się popularną rośliną dla doświadczonych ogrodników cieniolubnych. Ze względu na swoją niezawodność i imponujące piękno, z roku na rok znajduje się w arsenale narzędzi, którymi właściciele domów obsadzają drzwi wejściowe lub ganek.

Paprocie te, pochodzące z Ameryki Południowej, otrzymały swoją nazwę po tym, jak po raz pierwszy odkryto je w Ameryce Północnej, w mieście Boston.

Paprocie bostońskie, jedne z najstarszych roślin na świecie, preferują jasne, ale pośrednie słońce i temperaturę od 60°F do 75°F /15°C do 24°C, ale wytrzymują temperaturę do 50°F /10°C.

Nephrolepis exaltata, często nazywana paprocią mieczową lub bostońską, to gatunek paproci występujący w tropikalnych miejscach na całym świecie, należący do rodziny Lomariopsidaceae (także do rodzin Davalliaceae i Oleandraceae lub do własnej rodziny Nephrolepidaceae). Ta wiecznie zielona roślina może osiągać wysokość 40-90 cm, a w skrajnych przypadkach nawet 1,5 metra. Paproć mieczowa bostońska, dzika paproć bostońska, paproć błękitny dzwonek bostoński, paproć drabinkowa bulwiasta lub paproć oścista to nazwy tej rośliny. Ta wieloletnia roślina zielna występuje endemicznie w tropikalnych miejscach na całym świecie i istnieje około 30 jej odmian tropikalnych.

Paproć bostońska to popularny gatunek paproci, który jest używany do dekoracji balkonów i domów. Ze względu na zdolność do szybkiego wzrostu jest także popularną rośliną domową.Cechy charakterystyczne:Paproć bostońska może przystosować się do niskiego poziomu oświetlenia, ale najlepiej radzi sobie w jasnym, przefiltrowanym świetle. Dobrze radzi sobie także w pomieszczeniach zamkniętych, jeśli w ciągu dnia otrzymuje wystarczającą ilość światła słonecznego.

Ilość światła wymagana przez paprocie bostońskie zmienia się w zależności od pory roku. Jesienią i zimą roślinie przyda się jasne, pośrednie światło. Najlepiej, jeśli roślina ma dostęp do co najmniej dwóch godzin pośredniego światła słonecznego dziennie, zwłaszcza rano lub późnym popołudniem.

Gdy wiosną i latem słońce świeci mocniej, warunki oświetleniowe paproci bostońskiej muszą ulec zmianie. Paproć ta wymaga półcienistego stanowiska przez całe lato, na przykład okna o północnej ekspozycji.

W temperaturze poniżej 60°F paproć bostońska nie jest w stanie wyhodować nowych liści. Przez pewien czas może sprawiać wrażenie martwej, ale obumiera w temperaturze około 50°F /10°C.

Naukowo rzecz biorąc, paproć bostońska należy do gromady lub działu świata roślin Pteridophyta. Termin “paproć” jest używany, ponieważ roślina ta została ukształtowana przez dodanie liści do dolnej części łodygi. Na świecie występuje około 100 000 gatunków paproci. Pojedyncza paproć bostońska może dorastać do czterech stóp wysokości.

W potocznym rozumieniu można nazwać paproć bostońską fajną rośliną domową lub rośliną pojemnikową, jeśli mieszkasz w mieszkaniu i nie masz wystarczającej liczby roślin w domu. Zdziwisz się, jak bardzo twoje rośliny urosną bez dodatkowego wysiłku z twojej strony.

Paproć bostońska wymaga jasnego światła i przefiltrowanego światła słonecznego, aby dobrze się rozwijać. Roślina ta może osiągnąć wysokość do 4 stóp i można ją umieścić w dowolnym pomieszczeniu w domu.

Chociaż paproć jest uważana za roślinę niewymagającą, wymaga jednak pewnych zabiegów pielęgnacyjnych. Najważniejsze kwestie, na które należy zwrócić uwagę, to poziom wilgotności powietrza i temperatura. Paproć bostońska musi być utrzymywana w stanie wilgotnym, ale w pewnym momencie wodę należy wymieniać co około dwa tygodnie.

Paproć bostońska wymaga wysokiego poziomu wilgotności, aby przetrwać, a utrzymanie go w mieszkaniu może być trudne. Najbardziej odpowiednie do tego celu są pokoje w salonie lub sypialni.

Paprocie bostońskie nie są trudne w hodowli, ponieważ są łatwe w uprawie i bardzo odporne na warunki otoczenia. Aby paproć bostońska mogła przetrwać, idealna jest temperatura od 60°F do 75°F /15°C do 24°C. Minimalna wymagana temperatura to 50°F /10°C. W tych warunkach temperatura w domu może być zbyt niska dla paproci bostońskiej. W takich warunkach temperatura w domu może być zbyt niska dla paproci bostońskiej. W takim przypadku należy umieścić paproć w pomieszczeniu, aby mieć pewność, że będzie rosła i rozwijała się bez żadnych problemów. W takim przypadku roślina potrzebuje więcej wody lub jest wystawiona na zbyt silne bezpośrednie działanie promieni słonecznych.

Idealne temperatury są podobne do tych, jakie panują w przypadku większości innych roślin domowych.

Jeśli chcesz, aby Twoja paproć bostońska przetrwała, musisz przenieść ją do domu, gdy temperatura spadnie do około 50°F /10°C.

Osoby mieszkające w rejonach podzwrotnikowych, gdzie nie występują mrozy i ujemne temperatury, mogą dowiedzieć się, jak przezimować paproć bostońską na zewnątrz. Paprocie bostońskie można zimować na zewnątrz w strefach klimatycznych USDA od 8b do 11.Wymagania paproci bostońskich różnią się w zależności od wielkości, sposobu pielęgnacji i miejsca uprawy. Istniejące paprocie bostońskie należy przenieść do pomieszczeń przed nadejściem silnych mrozów, jednak dorosłe rośliny mogą pozostać na zewnątrz podczas lekkich lub umiarkowanych mrozów.

Jak najlepiej dbać o paproć bostońską?

Paproć bostońska jest jedną z najłatwiejszych w uprawie i pielęgnacji roślin domowych. W pomieszczeniach zamkniętych można je uprawiać na słonecznym parapecie w średniej temperaturze pokojowej. Na zewnątrz można je uprawiać w miejscach częściowo nasłonecznionych, w ziemi doniczkowej utrzymującej wilgoć, ale należy pozwolić jej wyschnąć między kolejnymi podlewaniami. Aby roślina dobrze się rozwijała, potrzebuje wilgotnego środowiska. Aby roślina mogła się rozwijać, potrzebuje wilgotnego środowiska. Najlepszym sposobem zapewnienia tego jest zastosowanie podstawki nawilżającej, która została wyprodukowana specjalnie z myślą o doniczkowych roślinach domowych. Aby pobudzić wzrost nowych roślin, należy przycinać dojrzałe pędy ostrymi, sterylizowanymi nożyczkami. Temperatura gleby powinna wynosić od 65 do 75 stopni Fahrenheita, aby pobudzić wzrost nowych roślin. Do sadzenia w pomieszczeniach najlepiej używać gleby porowatej, która umożliwia cyrkulację powietrza.

Przesadzanie paproci bostońskich powinno odbywać się co dwa lata. Nephrolepis exaltata, często nazywana paprocią mieczową lub bostońską, to gatunek paproci pochodzący z tropikalnych miejsc na całym świecie, należący do rodziny Lomariopsidaceae (zaliczany także do rodzin Davalliaceae lub Oleandraceae, lub do własnej rodziny Nephrolepidaceae).Paproć bostońska to bujna, tradycyjna roślina ceniona za swoje koronkowe, żywo zielone liście. Ta niewymagająca w utrzymaniu roślina, posadzona we wnętrzu, emanuje elegancją i wyrafinowaniem. W dzisiejszych czasach paproć jest niemal obowiązkowym elementem wyposażenia każdego domu, ogrodu czy mieszkania. Trudno się temu dziwić, biorąc pod uwagę, że ten jaskrawozielony, zygzakowaty krzew dodaje wiele ożywienia w prozaicznym otoczeniu.

Paproć bostońska i paproć Kimberly Queen to dwie najlepsze paprocie.

Podstawowa różnica między paprocią bostońską a paprocią Kimberly Queen polega na tym, że paproć bostońska ma bardziej miękkie liście i bardziej elastyczne liście, co nadaje jej bardziej puszysty wygląd, ale jest także znacznie bardziej niechlujna.

Paproć Kimberly Queen ma bardziej zdefiniowaną sylwetkę dzięki sztywniejszym liściom; jest także mniejsza i znacznie ciemniejsza.

Nephrolepis exaltata to kultywar paproci bostońskiej. Została odkryta wśród innych paproci przybywających do szkółki w Bostonie i otrzymała nazwę ‘Bostoniensis.’Nephrolepis obliterata to inna nazwa paproci Kimberly Queen. Jest to gatunek paproci pochodzący z Australii, skąd rozprzestrzenił się w Stanach Zjednoczonych. Paprocie bostońskie stały się popularną rośliną dla doświadczonych ogrodników cieniolubnych. Ze względu na swoją niezawodność i imponujące piękno, z roku na rok znajduje się w arsenale narzędzi, którymi właściciele domów obsadzają drzwi wejściowe lub ganek.

Paprocie te, pochodzące z Ameryki Południowej, otrzymały swoją nazwę po tym, jak po raz pierwszy odkryto je w Ameryce Północnej, w mieście Boston.

Paprocie bostońskie, jedne z najstarszych roślin na świecie, preferują jasne, ale pośrednie słońce i temperaturę od 60°F do 75°F /15°C do 24°C, ale wytrzymują temperaturę do 50°F /10°C.

Nephrolepis exaltata, często nazywana paprocią mieczową lub bostońską, to gatunek paproci występujący w tropikalnych miejscach na całym świecie, należący do rodziny Lomariopsidaceae (także do rodzin Davalliaceae i Oleandraceae lub do własnej rodziny Nephrolepidaceae). Ta wiecznie zielona roślina może osiągać wysokość 40-90 cm, a w skrajnych przypadkach nawet 1,5 metra. Paproć mieczowa bostońska, dzika paproć bostońska, paproć błękitny dzwonek bostoński, paproć drabinkowa bulwiasta lub paproć oścista to nazwy tej rośliny. Ta wieloletnia roślina zielna występuje endemicznie w tropikalnych miejscach na całym świecie i istnieje około 30 jej odmian tropikalnych.

Paproć bostońska to popularny gatunek paproci, który jest używany do dekoracji balkonów i domów. Ze względu na zdolność do szybkiego wzrostu jest także popularną rośliną domową.Cechy charakterystyczne:Paproć bostońska może przystosować się do niskiego poziomu oświetlenia, ale najlepiej radzi sobie w jasnym, przefiltrowanym świetle. Dobrze radzi sobie także w pomieszczeniach zamkniętych, jeśli w ciągu dnia otrzymuje wystarczającą ilość światła słonecznego.

Ilość światła wymagana przez paprocie bostońskie zmienia się w zależności od pory roku. Jesienią i zimą roślinie przyda się jasne, pośrednie światło. Najlepiej, jeśli roślina ma dostęp do co najmniej dwóch godzin pośredniego światła słonecznego dziennie, zwłaszcza rano lub późnym popołudniem.

Gdy wiosną i latem słońce świeci mocniej, warunki oświetleniowe paproci bostońskiej muszą ulec zmianie. Paproć ta wymaga półcienistego stanowiska przez całe lato, na przykład okna o północnej ekspozycji.

W temperaturze poniżej 60°F paproć bostońska nie jest w stanie wyhodować nowych liści. Przez pewien czas może sprawiać wrażenie martwej, ale obumiera w temperaturze około 50°F /10°C.

Naukowo rzecz biorąc, paproć bostońska należy do gromady lub działu świata roślin Pteridophyta. Termin “paproć” jest używany, ponieważ roślina ta została ukształtowana przez dodanie liści do dolnej części łodygi. Na świecie występuje około 100 000 gatunków paproci. Pojedyncza paproć bostońska może dorastać do czterech stóp wysokości.

W potocznym rozumieniu można nazwać paproć bostońską fajną rośliną domową lub rośliną pojemnikową, jeśli mieszkasz w mieszkaniu i nie masz wystarczającej liczby roślin w domu. Zdziwisz się, jak bardzo twoje rośliny urosną bez dodatkowego wysiłku z twojej strony.

Paproć bostońska wymaga jasnego światła i przefiltrowanego światła słonecznego, aby dobrze się rozwijać. Roślina ta może osiągnąć wysokość do 4 stóp i można ją umieścić w dowolnym pomieszczeniu w domu.

Chociaż paproć jest uważana za roślinę niewymagającą, wymaga jednak pewnych zabiegów pielęgnacyjnych. Najważniejsze kwestie, na które należy zwrócić uwagę, to poziom wilgotności powietrza i temperatura. Paproć bostońska musi być utrzymywana w stanie wilgotnym, ale w pewnym momencie wodę należy wymieniać co około dwa tygodnie.

Paproć bostońska wymaga wysokiego poziomu wilgotności, aby przetrwać, a utrzymanie go w mieszkaniu może być trudne. Najbardziej odpowiednie do tego celu są pokoje w salonie lub sypialni.

Paprocie bostońskie nie są trudne w hodowli, ponieważ są łatwe w uprawie i bardzo odporne na warunki otoczenia. Aby paproć bostońska mogła przetrwać, idealna jest temperatura pomiędzy 60°F a 75°F /15°C a 24°C. Minimalna wymagana temperatura to 50°F /10°C. W tych warunkach temperatura w domu może być zbyt niska dla paproci bostońskiej. W takich warunkach temperatura w domu może być zbyt niska dla paproci bostońskiej. W takim przypadku należy umieścić paproć w pomieszczeniu, aby mieć pewność, że będzie rosła i rozwijała się bez żadnych problemów. W takim przypadku roślina potrzebuje więcej wody lub jest wystawiona na zbyt silne bezpośrednie działanie promieni słonecznych.

Idealne temperatury są podobne do tych, jakie panują w przypadku większości innych roślin domowych.

Jeśli chcesz, aby Twoja paproć bostońska przetrwała, musisz przenieść ją do domu, gdy temperatura spadnie do około 50°F /10°C.

Osoby mieszkające w rejonach podzwrotnikowych, gdzie nie występują mrozy i ujemne temperatury, mogą dowiedzieć się, jak przezimować paproć bostońską na zewnątrz. Paprocie bostońskie można zimować na zewnątrz w strefach klimatycznych USDA od 8b do 11.Wymagania paproci bostońskich różnią się w zależności od wielkości, sposobu pielęgnacji i miejsca uprawy. Istniejące paprocie bostońskie należy przenieść do pomieszczeń przed nadejściem silnych mrozów, jednak dorosłe rośliny mogą pozostać na zewnątrz podczas lekkich lub umiarkowanych mrozów.

Zobacz filmy na podobne tematy: